Parafialna strona demonstracyjna w Katowicach

Regulamin imprezy niemasowej pn. „Widowisko kulturalno-religijne z okazji 800-lecia powstania Parafii Rzymskokatolickiej w Siemoni” w dniach 28-29czerwca 2025r. w Siemoni, ul. Kościuszki 65

1. Zobowiązania
2. Regulamin obowiązuje na terenie imprezy niemasowej o nazwie „Widowisko kulturalno-religijne” w Siemoni, ul. Kościuszki 65 w dniu 28-29czerwca 2025r. zwanej dalej „imprezą”, której organizatorem jest Parafia Rzymskokatolicka pw. Wszystkich Świętych w Siemoni ul. Kościuszki 65
3. Osoby przebywające na terenie imprezy podlegają przepisom prawa polskiego i przepisom niniejszego Regulaminu.
4. Wejście na teren imprezy oznacza akceptację postanowień Regulaminu i przepisów prawa powszechnie obowiązującego.
5. Regulamin imprezy udostępniony jest dla uczestników imprezy przed wejściem na teren imprezy oraz na stronie internetowej organizatora pod adresem: https://www.parafiasiemonia.pl
6. Przeznaczenie terenu

Na terenie imprezy widzowie mogą oglądaćwystępy artystyczne zespołów muzycznych, wokalno-instrumentalnych, i innych.

Korzystać z atrakcji udostępnionych przez Organizatora.

3. Zasady szczegółowe
4. Przebywać w miejscu imprezy oraz w niej uczestniczyć mogą dowolne osoby. Impreza jest otwarta dla wszystkich, niebiletowana i bezpłatna.
5. Osoby małoletnie mogą uczestniczyć w Imprezie pod opieką swojego rodzica lub opiekuna prawnego. Osoby małoletnie uczestniczą w Imprezie na wyłączną odpowiedzialność osób, które sprawują nad nimi pieczę.
6. Uczestnicy imprezy są zobowiązani do szanowania mienia innych uczestników, sprzętu, wszelkich innych urządzeń i instalacji technicznych oraz mienia stanowiącego własność organizatora, jak i do przestrzegania zasad niniejszego Regulaminu.
7. Dzierżawcy poszczególnych stoisk handlowych, gastronomicznych ponoszą pełną odpowiedzialność za właściwe użytkowanie, sprawność i bezpieczeństwo zainstalowanego sprzętu i wszelkich urządzeń podczas wyżej wymienionej imprezy, stosując się do postanowień Regulaminu, a w szczególności do zakazu sprzedaży napojów alkoholowych młodzieży do lat 18 oraz godzin zakończenia prowadzenia działalności.
8. Zachowanie na imprezie
9. Każdy kto przebywa na imprezie powinien zachowywać się tak, aby nie szkodził i nie zagrażał innym osobom.
10. Każdy przebywający na imprezie jest zobowiązany stosować się do poleceń straży pożarnej, kierownika ds. bezpieczeństwa, służby porządkowej, służby informacyjnej, akustyka imprezy oraz Policji.
11. Kto nie wykonuje polecenia wydanego przez Policję w miejscu i czasie trwania imprezy podlega karze grzywny.
12. Organizator nie ponosi odpowiedzialności za rzeczy pozostawione na terenie imprezy,
13. Korzystanie z atrakcji dla dzieci wyłącznie pod nadzorem opiekunów.

5. Zakazy
6. Zabrania się wnoszenia na teren imprezy:

- napojów alkoholowych,

- butelek szklanych i plastikowych, puszek, pojemników do rozpylania gazu, substancji żrących, broni w rozumieniu ustawy z dnia 21 maja 1999r. o broni i amunicji, wyrobów pirotechnicznych, materiałów pożarowo niebezpiecznych, a także innych niebezpiecznych przedmiotów lub materiałów wybuchowych,

- środków odurzających oraz substancji psychotropowych,

- urządzeń do wytwarzania hałasu (fali dźwiękowej) o natężeniu powyżej 70dB,

- rzucania jakichkolwiek przedmiotów na terenie imprezy,

- rozniecania ognia, zapalania fajerwerków, kul świecących, rac, itp.

- naruszenia nietykalności cielesnej służby porządkowej lub informacyjnej,

- używania elementów odzieży lub przedmiotu do zakrycia twarzy, celem uniemożliwienia lub utrudnienia rozpoznania jego osoby w czasie popełnienia czynu zabronionego,

- używania wulgarnego i obraźliwego słownictwa, śpiewania obscenicznych piosenek i obrażania jakichkolwiek osób,

- wchodzenia na obszary, które nie są dostępne dla widzów, np. strefę buforową.

1. Przedmioty niebezpieczne, napoje alkoholowe, środki pirotechniczne, środki odurzające, które zostały znalezione przy osobie podczas przeglądu bagażu lub odzieży przez służby porządkowe, zostają zabezpieczone przez organizatora i przekazane organom ścigania na ich żądanie.
2. Odpowiedzialność
3. Osoby naruszające zasady bezpieczeństwa i porządku na imprezie ponoszą odpowiedzialność karną, odpowiedzialność wynikającą z przepisów prawa administracyjnego i cywilnego.
4. Osoby wyrządzające szkody w mieniu są zobowiązane do ich naprawienia.
5. Organizator ma obowiązek usunięcia z terenu imprezy każdą osobę nie stosującą się do powyższego Regulaminu, zwłaszcza dot. zasad i przepisów bezpieczeństwa, albo której obecność na terenie imprezy mogłaby być interpretowana jako źródło zagrożenia dla innych osób.
6. Utrwalenie przebiegu imprezy– organizator utrwala przebieg imprezy dla celów dokumentacji oraz promocji lub reklamy imprezy. Wizerunek osób przebywających na terenie imprezy może zostać utrwalony a następnie rozpowszechniany da celów dokumentacyjnych, sprawozdawczych, oraz promocyjnych na stronie https://www.parafiasiemonia.pl, w telewizji prasie lokalnej oraz w mediach społecznościowych.

Wejście na teren imprezy jest jednoznaczne z  udzieleniem zgody na przetwarzanie wizerunku na potrzeby ww. publikacji.

15.06.2025 - List Biskupa na uroczystość Najświętszej Trójcy

PROGRAM REKOLEKCJI PRZYGOTOWUJĄCYCH NASZĄ PARAFIĘ DO JUBILEUSZU JEJ 800-LECIA - prowadzi ks. Mirosław Tosza

Piątek 6 czerwiec

17.30 -  Msza Św. ze słowem rekolekcyjnym

Sobota 7 czerwiec 

17.30 - Msza Św. ze słowem rekolekcyjnym i modlitwy do Matki Bożej 

Niedziela 7 czerwiec - uroczystość Zesłania Ducha Św.

8.30, 11.30 , 16.00  - Msze Św. ze słowem rekolekcyjnym w kościele w Siemoni

10.00 - Msza Św. ze słowem rekolekcyjnym w kościele filialnym w Wymysłowie

PRZED MSZAMI BĘDZIE OKAZJA DO SPOWIEDZI ŚW. 

Życie duchowe jest w pewnym sensie sztuką dobrego wybierania. Chodzi w niej o to, aby tak podejmować decyzje, aby iść za dobrymi natchnieniami pochodzącymi od Boga, a odrzucać natchnienia złe (pokusy), które swoje źródło mają w działalności złego ducha. Większość ludzi duchowych stosuje dosyć intuicyjnie zasady rozróżniania jednych natchnień od drugich. Ćwiczenia duchowe św. Ignacego Loyoli dokonują jednak pewnej systematyzacji reguł rozeznawania duchowego dzieląc je na zasady ogólne (pierwszego stopnia) i bardziej subtelne (drugiego stopnia). Chciałbym w tym rozdziale i następnym podać i wyjaśnić reguły, o których pisze święty.

Reguła Pierwsza. Wszystkich ludzi można podzielić na dwie kategorie. Pierwsza kategoria to ci, którzy nie żyją w stanie łaski uświęcającej i popełniają coraz cięższe grzechy. Dobre duchy działają na nich poprzez natchnienia niepokojące, potęgujące wyrzuty sumienia i przynaglenie do nawrócenia. Duchy złe natomiast uspokajają, utwierdzają i zachęcają do grzeszenia.

Reguła Druga. Druga kategoria ludzi to ci, którzy żyją w stanie łaski i nieustannie oczyszczają się ze swoich grzechów. W ich życiu duchowym duchy działają odwrotnie niż w regule pierwszej. Dobre duchy uspokajają, utwierdzają, dodają odwagi, pocieszają i usuwają trudności, a złe duchy budzą niepokój, dręczą, zasmucają i mnożną trudności.

Reguła Trzecia. Pocieszenie to stan, który skłania człowieka do większego miłowania Boga i porzucenia tego, co zagraża zbawieniu człowieka. Zwiększa ono wiarę, nadzieję i miłość, a także budzi radość pociągającą ku Bogu.

Reguła Czwarta. Strapienie to stan ciemności w duszy, zamieszania, pociągania ku rzeczom, które stanowią zagrożenia dla zbawienia. Umniejsza nadzieję i miłość. Budzi smutek i niechęć do Boga i modlitwy.

Reguła Piąta. Podczas strapienia nie wolno wprowadzać żadnych zmian, lecz trwać w postanowieniach i decyzjach podjętych w dniu poprzedzającym strapienie albo w decyzjach, które podjęto podczas poprzedniej pociechy. Podczas pociechy bowiem bardziej prowadzi dobry duch, a podczas strapienia zły. Słuchając jego rad nie da się obrać słusznej drogi.

Reguła Szósta. W strapieniu należy przykładać się bardziej do modlitwy, rozmyślania, dokładniej przeprowadzać rachunek sumienia i poszerzać praktyki pokutne.

Reguła Siódma. Bóg dopuszcza strapienie, aby człowieka wypróbować. Jednocześnie dodaje wystarczająco dużo siły, aby pokonać pokusę i złe natchnienia.

Reguła Ósma. W strapieniu trzeba uzbroić się w cierpliwość. Należy rozmyślać o pocieszeniu, które prędzej czy później na pewno nadejdzie.

Reguła Dziewiąta. Są trzy główne przyczyny, z powodu których rodzi się strapienie. Pierwsza jest ta, że człowiek jest opieszały, leniwy lub niedbały i dlatego z powodu błędów oddala się od niego pocieszenie. Druga jest ta, że Bóg chce człowieka wypróbować, na ile go stać i w jakim stopniu postępować będzie w Jego służbie bez daru pocieszenia. Trzecia zaś, że Bóg daje mu poznanie i uświadomienie sobie, żeby mógł wewnętrznie odczuć, że sam z siebie nie może ani uzyskać, ani zatrzymać wielkiej pobożności, mocnej miłości, łez ani żadnej innej pociechy duchowej, ale że to wszystko jest darem i łaską Boga.

Reguła Dziesiąta. W pocieszeniu powinno się zbierać siły duchowe i rozmyślać o nadchodzącym strapieniu, które na pewno nadejdzie.

Reguła Jedenasta. Kto trwa w pocieszeniu, niech się stara upokorzyć i uniżyć ile tylko może i niech na zważa, jak mało może w czasie strapienia bez łaski lub bez pocieszenia. Przeciwnie, kto trwa w strapieniu niech myśli, jak wiele może z łaską wystarczającą, by oprzeć się wszystkim wrogom, czerpiąc siły w Bogu.

Reguła Dwunasta. Zły duch słabnie i ucieka ze swymi pokusami, jeżeli człowiek nieustraszenie opiera się pokusom. Gdy natomiast odczuwa trwogę i traci ducha, kiedy cierpi pokusy, zły duch z wielką siłą realizuje swoje niecne plany.

Reguła Trzynasta. Zły duch chce i pragnie, aby grzechy człowieka trzymać w tajemnicy. Zniechęca do spowiedzi i rozmów z kierownikiem duchowym.

Reguła Czternasta. Zły duch atakuje zawsze w najsłabszy punkt. Przypomina tym samym stratega oblegającego twierdzę, dlatego tak ważna jest znajomość własnych słabości.

W ramach kierownictwa duchowego penitent powinien zapoznać się dokładnie z regułami rozeznawania duchów pierwszego stopnia i stosować je w praktyce. Dopiero, gdy posiądzie tę umiejętność można mu przedstawić reguły drugiego stopnia, które są bardziej subtelne.

Penitent: Odczuwam niepokój, gdy daję jałmużnę. Czuje się tak, jakbym źle robił.

Kierownik: Jak myślisz, jaki duch w tobie wtedy działa?

Wersja skrócona standardów ochrony dzieci w parafii p.w. Wszystkich Świętych w Siemoni.

Wstęp

          Parafia p.w. Wszystkich Świętych w Siemoni jest miejscem zapewniającym bezpieczeństwo dzieciom, które w niej przebywają. Kierując się wartościami wypływającymi z Ewangelii, staramy się, by wszyscy, i dzieci, i dorośli, szanowali siebie nawzajem. Pragniemy, by wszystkim była bliska ewangeliczna zasada: „Wszystko więc, co chcielibyście, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie” (Mt 7,12a).

          Wszyscy dobrze wiemy, że w parafii głównie toczy się życie sakramentalne wiernych, a życie rodzinne wokół celebracji roku liturgicznego. Rodzice w zaufaniu przyprowadzają swoje dzieci do parafii i oczekują, że będą tam one bezpieczne. Parafianie są osobami w różnym wieku, w różnej sytuacji rodzinnej, zawodowej, a duszpasterze oraz osoby pracujące na rzecz parafii mają nierzadko wgląd w ich potrzeby oraz możliwość zaradzenia im. Z tego powodu powstały standardy ochrony dzieci w obszarze parafialnym. Mają one za zadanie chronić przed wszelkiego rodzaju nadużyciami, przed krzywdą i różnymi rodzajami przemocy.

          Zasady bezpiecznych relacji poznali wszyscy pracownicy i współpracownicy parafii, dzięki czemu mogą oni odpowiednio reagować na każde niewłaściwe zachowanie czy przemoc. Również dzieci powinny przestrzegać poniższych wskazań podczas spotkań w parafii i poza nią, w kontakcie bezpośrednim i wirtualnym.

Obowiązki osób włączonych w duszpasterstwo dzieci w parafii

Duszpasterze oraz inne osoby zaangażowane w duszpasterstwo dzieci powinni:

• czuwać nad własną dojrzałością emocjonalną, psychiczną, duchową;
• starać się o dobór żywo wierzących, rzetelnych, zweryfikowanych i odpowiednio przeszkolonych osób do pełnienia funkcji animatorów, wychowawców itd.;
• wspierać dzieci w ich rozwoju ku dojrzałości;
• dbać o respektowanie zasad kultury (wobec dzieci i między nimi);
• czuwać nad równym traktowaniem wszystkich dzieci, z uwzględnieniem ich szczególnych potrzeb i osobistych uwarunkowań;
• dbać o przestrzeganie prawa do nienaruszalności cielesnej i prywatności;
• organizować działania duszpasterskie w miejscach bezpiecznych;
• utrzymywać możliwie żywy i transparentny kontakt z rodzicami dzieci;
• jeśli dzieje się coś niepokojącego, nie czekaj, tylko reaguj!

Zasady bezpiecznych relacji między dziećmi

          Ten kodeks zachowań został opracowany z udziałem dzieci.

1. Rowne traktowanie i szacunek dla kazdej osoby.

• Traktuj innych tak, jak chcesz, aby inni traktowali Ciebie.
• Pamiętaj, że każda osoba jest kimś wyjątkowym i szczególnie obdarowanym przez Boga. Należą się jej szacunek i troska o jej dobro.
• Bądź tolerancyjny – szanuj odmienny wygląd, przekonania, poglądy i cechy koleżanek/kolegów.
• Pamiętaj, że przez różnorodność wzajemnie się ubogacamy.
• Masz prawo do zabawy i relacji z każdym dzieckiem, ale pamiętaj, że nie zawsze inne dziecko ma chęć do kontaktu z Tobą w danym momencie. Uszanuj to.
• Zachowaj otwartość i bądź wrażliwy na wszystkie osoby, nawet jeśli nie należą do grona Twoich najbliższych przyjaciół. Nie wykluczaj ich ze wspólnych działań, rozmów i szkolnych aktywności.

2. Zasady komunikacji między dziecmi.

• Zachowuj życzliwość i szacunek wobec koleżanek/kolegów.
• Pamiętaj, że każdy ma prawo do wyrażania swojego zdania, myśli i przekonań, o ile nie naruszają one dobra innych osób.
• Słuchaj innych, gdy mówią. Nie przerywaj innym, gdy się wypowiadają.
• Zachowuj kulturę słowa w każdej sytuacji.
• Stosuj formy grzecznościowe.
• Pytaj o zgodę na kontakt fizyczny (przytulenie, pogłaskanie).

3. Szacunek dla cudzej własnosci, prywatnosci i przestrzeni.

• Szanuj rzeczy osobiste i mienie innych osób.
• Zapytaj, jeśli chcesz pożyczyć od kogoś jakąś rzecz.
• Nie przeglądaj prywatnych rzeczy innych osób bez ich zgody. Każdy ma prawo do prywatności.
• Nie rób zdjęć, nie nagrywaj ani nie rozpowszechniaj wizerunku kolegów/koleżanek i innych osób bez ich wyraźnej zgody.
• Pamiętaj, że każdy ma prawo do przestrzeni osobistej. Jeśli inna osoba potrzebuje chwili samotności, uszanuj to. Naruszanie tej przestrzeni może rodzić konflikty.

4. Zakaz stosowania przemocy w jakiejkolwiek formie.

• Nie stwarzaj sytuacji, w których ktoś czułby się celowo pomijany, izolowany.
• Nie stosuj przemocy fizycznej. Szturchanie, popychanie, kopanie czy siłowe przytrzymywanie kolegi/koleżanki naruszają jego/jej integralność fizyczną.
• Szanuj przestrzeń intymną kolegów/koleżanek. Nigdy nie dotykaj ich w sposób, który może być uznany za nieprzyzwoity lub niestosowny.
• Nie wyśmiewaj, nie obgaduj, nie ośmieszaj, nie zawstydzaj, nie upokarzaj, nie lekceważ i nie obrażaj kolegów/koleżanek.
• Nie wypowiadaj się w sposób obraźliwy o rodzicach kolegów/koleżanek.
• Nie zwracaj się w sposób wulgarny do innych.
• Pamiętaj, że żarty są wtedy żartami, kiedy nikt z ich powodu nie cierpi. Jeśli tak jest, natychmiast zakończ taką zabawę słowną.
• Nie narażaj siebie i innych uczniów na sytuacje zagrażające życiu i zdrowiu fizycznemu czy psychicznemu.
• Nie wyrażaj negatywnych, prześmiewczych komentarzy na temat zachowania, pracy, wyglądu kolegów/koleżanek.
• Nie zabieraj rzeczy należących do innych bez ich zgody.

5. Szacunek w kontaktach internetowych i zakaz cyberprzemocy.

• Szanuj innych i traktuj ich tak, jak chcesz, by traktowali Ciebie – dotyczy to wszystkich typów Twojej aktywności w sieci. Po drugiej stronie ekranu jest drugi człowiek.
• Pamiętaj, że cyberprzemoc często zaczyna się od tzw. „niewinnych żartów”. Nie każdy ma takie samo poczucie humoru. Uważaj na to, co piszesz i co publikujesz w Internecie nic nie ginie. W świecie wirtualnym łatwo poruszyć lawinę wzajemnych niechęci, co może doprowadzić do konkretnej formy przemocy.
• Nie udostępniaj kontaktów do innych osób (telefonicznych, mailowych) bez ich zgody.
• Dbaj o swój oraz innych wizerunek w sieci – nie publikuj wrażliwych danych, powierzonych ci informacji oraz zdjęć i filmów ośmieszających innych. Szanuj ich prywatność.
• Chroń intymność swoją i innych. Nie wysyłaj i nie udostępniaj zdjęć lub filmów, które by ją naruszały.
• Sprzeciwiaj się hejtowi, sam nie publikuj obrażających i agresywnych komentarzy oraz reaguj, gdy zauważysz, że ktoś jest poniżany w Internecie. Nie przesyłaj dalej ośmieszających wiadomości. Zgłoś takie działania odpowiednim osobom.
• Nie prowokuj innych do niepotrzebnych, nieuzasadnionych kłótni. Trolling, świadome poniżanie, nękanie i zaczepki są zachowaniami niedopuszczalnymi.
• Nie wykluczaj swoich rówieśników z grup w mediach społecznościowych z powodu swoich prywatnych niechęci.
• Nie podszywaj się w Internecie pod inne osoby. Takie zachowanie w cyberprzestrzeni jest kradzieżą tożsamości. To jest przestępstwo.
• Jeżeli zauważysz, że ktoś nie wylogował się ze swojego konta, nie wykorzystuj tej sytuacji do działań, które przyniosłyby mu szkodę, ale życzliwie poinformuj go o jego nieuwadze.
• Pamiętaj, że groźby, pomówienia, nawoływanie do nienawiści, prześladowanie, ośmieszanie w cyberprzestrzeni także są karalne. Twoje działania w sieci nie są anonimowe.

6. Sposoby pokojowego rozwiązywania konfliktow

• Wycisz się, uspokój, zatrzymaj niepotrzebną kłótnię, zanim stracisz nad sobą kontrolę. Zastanów się, co chcesz osiągnąć. Jeśli to możliwe, podejmij spokojną rozmowę z drugą stroną.
• Umów się na rozmowę w bardziej stosownych warunkach, w ten sposób zyskasz czas na konstruktywny dialog.
• Powiedz, co według Ciebie jest problemem, co przyczyną nieporozumienia, czego oczekujesz.
• Słuchaj drugiej osoby. Dopytaj o jej odczucia i oczekiwania. Podsumuj to, co usłyszałaś/usłyszałeś dla upewnienia się, czy dobrze zrozumiałeś/zrozumiałaś jej komunikat.
• Upewnij się, że Twój rozmówca powiedział wszystko odnośnie do swoich odczuć.
• Wspólnie wymyślcie rozwiązanie satysfakcjonujące obie strony.
• Jeśli nie uda się Wam dojść do porozumienia, poproś o pomoc osobę dorosłą, aktualnego opiekuna grupy. Porozmawiaj o tym z Twoimi rodzicami. Nie rozwiązuj konfliktu samodzielnie.
• Nie bądź obojętny, gdy komuś dzieje się krzywda. Zawsze poinformuj o tym osobę dorosłą.

Gdzie można uzyskać pomoc?

Jeśli tobie dzieje się krzywda, doświadczasz przemocy ze strony osoby dorosłej lub innego dziecka w parafii lub poza nią, jeśli dzieje się coś niepokojącego lub przeżywasz trudne chwile, to nie zostawaj z tym sam/sama. Możesz znaleźć wsparcie. Obok Ciebie są osoby, które będą umiały Ci pomóc.

1. Osoba w parafii (tzw. osoba zaufania) i sposób kontaktu z nią: Dorota Konieczny +48 451-202-818

2. Ksiądz proboszcz Marek Wyjadłowski +48 509-911-529

3. Inni pracownicy parafii i inne dorosłe osoby, których darzysz zaufaniem.

4. Ogólnopolski telefon zaufania:

Telefon dla Ofiar Przemocy w Rodzinie, niebieskalinia@niebieskalinia.info 800 120 002 – numer bezpłatny, czynny całą dobę

5. Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę:

Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży do 18 r.ż.: tel.: 116 111, strona: 116111.pl

Telefon dla rodziców i nauczycieli w sprawie bezpieczeństwa dzieci: tel.: 800 100 100, strona: 800100100.pl

6. Diecezjalne Centrum Służby Rodzinie i Życiu

Katolicki Telefon Zaufania w Sosnowcu:

Czynny jest pod numerem: (32) 29-29-893  od poniedziałku do piątku w godz. 19.00 – 21.00.

7. Stowarzyszenie Moc Wsparcia – Centrum Pomocy Dzieciom

ul. Główna 19, 41-200 Sosnowiec

e-mail: kontakt@moc-wsparcia.pl

Telefon: 507 744 924